Interview met Hans Slijkhuis (1999)

* Kende je Eendracht al voor 1992?

Het eerste orkest, waarvan ik op 19-jarige leeftijd dirigent werd, was DES uit Hall. Men sprak daar vaak over Eendracht en keek tegen Eendracht op als de ‘grote broer’. Ik heb het orkest toen nooit gehoord. Via-via kreeg ik nog wel vaker iets over Eendracht te horen. In 1992, na het geven van enkele proefdirecties, heb ik eigenlijk voor het eerst kennisgemaakt met Eendracht.

* Wat was toen je indruk van Eendracht?

Muzikaal leerde ik Eendracht kennen als een orkest met veel mogelijkheden. Met name de opleidingen en het enorme potentieel aan jeugd spraken mij erg aan. Daar tegenover stond dat het repertoire nogal verouderd was en het orkest niet was meegegaan met de vernieuwing. Beetje bij beetje zijn we werken gaan spelen die de afgelopen 10 tot 15 jaar speciaal gecomponeerd zijn voor fanfare. Het is prachtig om te constateren dat zowel het orkest (alhoewel er in het begin wel eens gemopperd word op die ‘moeilijke en vreemde’ stukken), als het publiek deze werken enorm zijn gaan waarderen.

* Wat is er leuk aan het dirigent-zijn bij Eendracht?

Een van de leukste dingen vind ik dat men openstaat voor vernieuwingen. Niet alleen voor wat betreft het repertoire, maar ook voor bijvoorbeeld het vernieuwen van instrumentarium of het organiseren van solistenavonden. Hierin speelt het bestuur van Eendracht een belangrijke rol: alhoewel Eendracht nu een eeuw oud is, kijkt men altijd vooruit en blijft zeer actief om de vereniging op topniveau te houden. Het samenwerken met zo’n enthousiaste groep mensen werkt ook op mij weer zeer motiverend.

* Wat is voor het mooiste moment van de afgelopen jaren?

Het concours in Doetinchem in 1996. We hadden een goede voorbereiding gehad en zouden deze voorbereidingstijd afsluiten met een try-out concert. Ik had er alle vertrouwen in dat het een goed concert zou worden. Tot mijn verbazing had het orkest iets van “het komt wel goed” en speelde zeer ongeconcentreerd en slordig. De volgende repetitie was een stevige woordje dat “het zo echt niet kon” zeer op zijn plaats. Enkele weken later gaven we op het concours een uitstekende uitvoering van de twee concours-werken. Dat werd beloond met een eerste prijs en een uitnodiging voor het topconcours, waar we ons konden meten met de top van Nederland. Resultaat was uiteindelijk een fantastische tweede plaats! Het volgende hoogtepunt zal ongetwijfeld ons jubileumconcert op 27 maart a.s. worden. De voorbereidingen zijn in volle gang en we gaan een van de mooiste werken uitvoeren die er voor fanfare zijn geschreven: New Life van Maurice Hamers.